NA ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!
Οι άνθρωποι είναι φοβισμένοι, είναι εγωιστές, νοιάζονται μονάχα για τον εαυτό τους.
Αυτό όμως, εσένα μη σε κάνει να τους αγνοείς και να τους εχθρεύεσαι.
Μάθε να τους αγαπάς έτσι όπως είναι.
Το ίδιο θα κάνουν και για σένα κάποιοι από αυτούς.
Οι άνθρωποι αλληλοδανείζονται. Συναισθήματα και πράξεις. Καλές ή άσχημες.
Κάθε τι που σου δίνουν, αν είναι όμορφο να το δέχεσαι με ευγνωμοσύνη.
Αν είναι άσχημο να το δέχεσαι με συμπόνια.
Γιατί η συμπόνια αυτή θα σου χαρίσει τη μεγαλοπρέπεια να συγχωρείς και να μαθαίνεις.
Διαφορετικά το σύστημα σου πλημμυρίζει από θυμό, αγανάκτηση, εκδικητικότητα και φθόνο και δεν σου μένει χώρος για ελπίδα.
Κάθε άνθρωπος είναι επέκταση του δικού σου σύμπαντος κι εσύ του δικού του.
Δεν υπάρχουν σύνορα ανάμεσα στα δυο αυτά σύμπαντα.
Μόνο γέφυρες. Η συμπόνια είναι μία από αυτές.
Είναι το σκαλοπάτι που οδηγεί στο μονοπάτι της ελπίδας για όλα όσα ονειρεύεσαι.
Η ελπίδα έχει ιαματικές ικανότητες.
Μη τις στερείς από τον εαυτό σου επειδή δυσκολεύεσαι να αγαπάς εκείνο που είναι η δική σου προέκταση. Δηλαδή τους άλλους ανθρώπους.
