ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Πρέπει να κάνουμε υπομονή για τα παρόντα και να έχουμε θάρρος για τα μέλλοντα -Ισοκράτης
Τα εμπόδια που παρουσιάζονται στη ζωή μας είναι οι μοναδικές ευκαιρίες για να γίνουμε δυνατότεροι, καλύτεροι και σοφότεροι.
Ο Νίτσε είπε κάποτε ότι «εκείνο που δεν μας σκοτώνει, μας κάνει πιο δυνατούς».
Αυτή τη μεγάλη αλήθεια, φαίνεται ότι κάπου στη διαδρομή της ανάπτυξής μας σαν άνθρωποι, την έχουμε ξεχάσει. Την έχουμε αφήσει να ξεθωριάσει μέσα στο φόβο, την απογοήτευση και ίσως κάποια αισθήματα αδικίας που μπορεί να νιώθουμε όταν τα πράγματα δεν έρχονται έτσι όπως θέλουμε.
Η ανυπομονησία σε συνδυασμό με την απογοήτευση είναι οι «δήμιοι» της καλύτερης ζωής που τόσοι άνθρωποι ελπίζουν να ζήσουν και να χαρούν.
Νικητής της ζωής δεν είναι εκείνος που κερδίζει πάντα, αλλά εκείνος που προσπαθεί συνέχεια.
Καμιά δυσκολία, καμιά αναποδιά δεν είναι οριστική. Αυτή είναι η βασική φιλοσοφία του νικητή. Τα πάντα ρει. Και τα καλά και τα κακά. Και τα εύκολα, αλλά και τα δύσκολα.
Ένας γέρος γεωργός, για χρόνια όργωνε κοντά σε ένα μεγάλο βράχο σε κάποιο από τα χωράφια του. Είχε σπάσει πολλά υνιά και ένα τρακτέρ και είχε μάλλον απογοητευτεί με το βράχο.
Αφού έσπασε άλλο ένα υνί μια μέρα και αφού θυμήθηκε όλους τους μπελάδες που του προξένησε ο βράχος όλα αυτά τα χρόνια, τελικά πήρε την απόφαση να κάνει κάτι γι’ αυτό.
Όταν έβαλε το λοστό κάτω από το βράχο, εξεπλάγη καθώς ανακάλυψε ότι είχε μόνο έξι πόντους πάχος και ότι θα μπορούσε εύκολα να τον σπάσει με μια βαριοπούλα. Καθώς μετέφερε με την καρότσα τα κομμάτια του βράχου χαμογέλασε φέρνοντας στο μυαλό του όλους τους μπελάδες που του είχε προκαλέσει ο βράχος τόσα χρόνια και το πόσο εύκολο θα ήταν να είχε απαλλαγεί νωρίτερα απ’ αυτόν.
ü Να σας το ξαναπώ; Η διαφορά μεταξύ νικητών και νικημένων βρίσκεται στην εξής επιλογή : Επιλέγω να θεωρήσω οριστικό το προσωρινό, ή επιλέγω να θεωρήσω προσωρινό το προσωρινό;
ü Στη ζωή αυτή τίποτα δεν διαρκεί για πάντα. Στο πόσο θα πιστέψει ο καθένας από μας αυτή την πρόταση, τον κατατάσσει ανάμεσα στους υποψήφιους νικητές ή υποψήφιους νικημένους αυτής της ζωής.
Από το βιβλίο μου «Μικρές Ιστορίες για Καιρούς που Αλλάζουν».
